Als verpleegkundige in de terminale zorg zag ik vaak hoe verschillend mensen omgaan met de dood. Zoveel verschillende levens, zoveel verschillende karakters en zoveel verschillende omstandigheden. En ik bedacht me hoe helpend het zou kunnen zijn om al veel eerder begeleiding te bieden bij het loslaten van dit leven. Niet pas in de laatste weken, maar vanaf het moment dat iemand hoort dat hij of zij terminaal ziek is.

Stervensbegeleiding is voor mij niet alleen het omgaan met een ziekte of de behandelingen, maar ook het werken aan acceptatie en een andere kijk op de dood.

Hoe doe je dat, sterven?
Hoe meer we er vooraf over weten, hoe makkelijker het wordt.

Op een geboorte of op trouwen bereiden we ons ver van tevoren voor en kunnen we daarin bepaalde dingen controleren. Een stervensproces is natuurlijk veel minder controleerbaar, maar je kan je er wel op voorbereiden, waardoor het makkelijker wordt.

Als mensen een slag kunnen maken naar acceptatie en een andere kijk op de dood, kan er zoveel rust ontstaan. De energie van weerstand kan dan gebruikt worden voor het omarmen van het leven dat er nog is. Met alles wat daarbij hoort.

Wat ik vaak terug krijg is dat ik echt naast iemand kan staan, gelijkwaardig.
Ik kan niets wegnemen, maar ik kan je wel de tools geven die je zelf in kunt zetten om jouw proces te verlichten. Daarbij integreer ik mijn diverse achtergrond in counseling, healing & bewustwording en verpleegkunde.